Κάθε φορά που ταξιδεύω στον τόπο μας, κάθε φορά που επισκέπτομαι πόλεις και χωριά της περιφέρειας, εδραιώνεται μέσα μου η περηφάνια και ο σεβασμός για τους δημιουργικούς ανθρώπους της, για τον δυναμισμό, την ευρηματικότητά τους, το σθένος τους απέναντι στις δυσκολίες, το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο. Για την ευγένεια και την απλότητά τους. Για τον γόνιμο τρόπο με τον οποίο συνδυάζουν την παράδοση με τη σύγχρονη τεχνολογία, τις πατροπαράδοτες αξίες με τις απαιτήσεις της νέας εποχής. Στην πολυήμερη επίσκεψή μου στην Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία, συνάντησα πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Στις Σέρρες περιηγήθηκα στις εγκαταστάσεις της γαλακτοβιομηχανίας Kri Kri, συνομίλησα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο Παναγιώτη Τσινάβο για τις προοπτικές αυτής της μεγάλης επένδυσης και γεύθηκα τα μοναδικά παγωτά της. Στο οινοποιείο Νεραντζή και τους απέραντους αμπελώνες του όπου καλλιεργούνται βιολογικά σπάνιες ποικιλίες σταφυλιών, ενημερώθηκα για την δραστηριότητα μιας σημαντικής μονάδας που εξάγει κρασιά με ταυτότητα σ’ όλο τον κόσμο, αξιοποιώντας και εκσυγχρονίζοντας την πολύχρονη οινική εμπειρία της οικογένειας.
Ήπια το κρασί της οικογένειας Νεραντζή Μητρόπουλου, έφαγα το ζυμωμένο από τα χέρια της γιαγιάς ψωμί και μεταφέρθηκα στα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας, σε εποχές και μέρη όπου οι άνθρωποι ήταν άρρηκτα δεμένοι με τη γη και τον μόχθο της. Στη Μικροζυθοποιία Σερρών και Βόρειας Ελλάδας Voreia Beer είδα ανθρώπους με μεράκι και εργατικότητα να επιμένουν στη μικρή παραγωγή ώστε να διατηρήσουν τη γευστική σταθερότητα και τη διατροφική αξία της δημοφιλούς βορειοελλαδίτικης φρέσκιας και απαστερίωτης μπύρας. Κι από παντού όπου πέρασα, από το Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων Sarakatsani Folklore Museum ως το Βαμβακόφυτο Σερρών, είδα τα υπέροχα έργα των γυναικείων χεριών, που ήξεραν να μεταμορφώνουν την υφαντική σε υψηλή τέχνη. Στο σύντομο πέρασμά μου από τη Θεσσαλονίκη, πάντοτε αγαπημένη πόλη, ξεναγήθηκα στους χώρους του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και τα όμορφα θερινά του σινεμά, απόλαυσα τη συνάντηση με παλιούς φίλους και συνοδοιπόρους στη νομική επιστήμη.
Όμως τη μεγαλύτερη συγκίνηση μου έδωσε η επίσκεψή μου στον Faros Tou Kosmou, το Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων που ίδρυσε πριν από δεκαεπτά χρόνια στον Δενδροπόταμο ο πατέρας Αθηναγόρας, βλέποντας τα πρώτα παιδιά Ρομά που κατάφεραν να ξεφύγουν από τα λασπωμένα σοκάκια του οικισμού όχι απλώς να έχουν προοδεύσει, αλλά να έχουν προσδώσει στην έννοια της αριστείας το πιο βαθύ, ανθρώπινο και ουσιαστικό περιεχόμενο.
Στη Δράμα επισκέφθηκα τις εγκαταστάσεις της Raycap, της ελληνικής εταιρίας της οικογένειας Αποστολίδη που δραστηριοποιείται στον τομέα παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας και παροχής υπηρεσιών στις τηλεπικοινωνίες, την ηλεκτρική προστασία δικτύων και την ενέργεια, και εντυπωσιάστηκα με την ευρηματικότητα και την τεχνογνωσία που διοχετεύονται στην καινοτόμο, διεθνή της δραστηριότητα. Πέρασα από το Κτήμα Τέχνη Οίνου των Παπαδόπουλου-Καλαϊτζίδη Wine Art Estate – Κτήμα Τέχνη Οίνου στο Μικροχώρι Δράμας, όπου η ποιοτική οινοποιία συναντιέται με την εκλεπτυσμένη αρχιτεκτονική αισθητική. Περιηγήθηκα στην ανακαινισμένη Οικία και Καπναποθήκη Αναστασιάδη, στο Σαρντιβάν τζαμί με τις θαυμάσιες λαϊκές τοιχογραφίες, στο νέο κέντρο πληροφόρησης για το Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης.Τελευταίος σταθμός ήταν η Καβάλα. Τα φωτεινά πρόσωπα των μαθητριών δημοτικού που πρώτευσαν στον διαγωνισμό ζωγραφικής «Ζωγραφίζω τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν» και είχα τη χαρά να τις βραβεύσω, η κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ιερού Βαπτιστηρίου της Αγίας Λυδίας, η αισιοδοξία και το πάθος του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Φιλίππων Θοδωρή Γκόνη με τον οποίο συζήτησα στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, η ευρύτητα αντίληψης της Άννας Μισιριάν που με ξενάγησε στο Ιμαρέτ και το ερευνητικό κέντρο ΜΟΗΑ στο οποίο προωθείται η μελέτη της πολιτιστικής ιστορίας του Ισλαμικού Κόσμου, η ζεστασιά των ανθρώπων με τους οποίους διασταυρώθηκα στους δρόμους της πόλης ήταν ένα μεγάλο δώρο. Ανέπνευσα τον ανανεωτικό, δημιουργικό άνεμο που πνέει σε όλη την Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία και εκτίμησα βαθύτατα όσα σπουδαία συντελούνται και στην πιο μικρή γωνιά της. Αλλά την αισιοδοξία μου ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο τα πρόσωπα των ανθρώπων που συνάντησα στο ταξίδι μου. Σ’ αυτούς, στον ένα και στους πολλούς, είδα να ενσαρκώνεται το δυναμικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας.
