Ποιοι είμαστε

Η αγωνιά της τοπικής μας εκκλησίας, που εκφράζεται καθημερινά και ανύστακτα, για τους εμπερίστατους αδελφούς μας, οδήγησε με βήμα ταχύ στη δημιουργία και λειτουργία προγραμμάτων έμπρακτης αγάπης προς τα εξαρτημένα παιδιά που καθημερινά εγκλωβίζονται στο παιχνίδι του θανάτου καθώς και προς τα παιδιά των POM που τόσο βίαια και πρόωρα χάνουν την παιδική αθωότητα τους εξυπηρετώντας απάνθρωπα συμφέροντα.

Μη μπορώντας να μένουμε αδιάφοροι στην θέα χιλιάδων νέων παιδιών που προμηθεύονται την καθημερινή δόση θανάτου από την κοινωνικά παραγκωνισμένη περιοχή μας, αποφασίσαμε πριν από περίπου ένα χρόνο, με πρώτο τον ασυμβίβαστο με τα κατεστημένα Επίσκοπο μας, να λειτουργήσουμε ένα Κέντρο Υποδοχής για τα παιδιά αυτά, που από καιρό διωγμένα από τα σπίτια τους περιπλανώνται στους δρόμους, τραγικές φιγούρες που άλλοτε επαιτώντας κι άλλοτε οδηγούμενες στην παραβατικότητα αποκομίζουν το αντίτιμο της εξάρτησης τους. Το Κέντρο αυτό πρωτίστως παρέχει μια ζεστή αγκαλιά, ένα χάδι αδελφικό κι έπειτα τα βασικά: ένα πιάτο σπιτικό φαγητό, ένα ρούχο καθαρό, ένα χώρο προσωπικής υγιεινής που για άλλους φαίνονται τόσο αυτονόητα.

Στην ευλογημένη επαρχία μας όμως, στον Άγιο Νεκτάριο, στον Δενδροπόταμο, όπου η κοινωνία τόσο επιδέξια ακουμπά τα ανθρώπινα απορρίμματα της, η τοπική Εκκλησία αντιδρά και δεν ανέχεται να ανήκει σε αυτούς που γυρνούν την πλάτη αδιαφορώντας γι’ αυτές τις διαφορετικές κι ασυνήθιστες εικόνες του Θεού, τα παιδιά των POM. Παιδιά που ζητούν αγάπη και οικογενειακή ζεστασιά, μιας και λόγω των τραγικών συνθηκών διαβίωσης τους αυτά αποτελούν πιά μια πολυτέλεια. Αυτά τα αθώα και γλυκά παιδιά, που στερημένα από τα ουσιώδη λόγω γονέων εξαρτημένων, αλκοολικών, φυλακισμένων ή απλά ανίκανων λόγω των συνθηκών, αγκάλιασε με θέρμη η Εκκλησία μας συναισθανόμενη την βαριά ποιμαντική της ευθύνη για κάθε παιδί της.

Έτσι, στα μέσα του Μαΐου του 2005 ξεκινά κάτι πρωτόγνωρο για την περιοχή μας. Ο Ναός του Θεού γίνεται σπίτι, χάδι πατρικό, φιλί μητρικό για όλα αυτά τα ξεχασμένα παιδιά. Αρχίζοντας από το πρωινό ξύπνημα των παιδιών και το απαραίτητο φαγητό, οδηγώντας τα βήματα τους στο σχολειό, ετοιμάζοντας το μεσημεριανό τραπέζι με την περισσή αγάπη των εθελοντριών κυριών, μεριμνώντας να μη μείνει κανένα παιδί νηστικό σκιαγραφούμε τα βασικά σημεία του προγράμματος. Δε αρκούν όμως αυτά. Φροντιστηριακά μαθήματα, μαθήματα μουσικής και ξένων γλωσσών από εθελοντές εκπαιδευτικούς της πόλης συμπληρώνουν τη γενικότερη προσπάθεια μας για την στοιχειώδη καλλιέργεια των παιδιών. Και βέβαια, μας ενδιαφέρει η καλή υγεία των παιδιών μας. Κλιμάκια ιατρών θυσιάζουν χρόνο και κόπο παρέχοντας εμβολιασμούς, οφθαλμολογικούς και οδοντιατρικούς ελέγχους και εν γένει ιατρική παρακολούθηση.

Αυτή η δραστηριότητα δε θα ήταν σήμερα τόσο γνωστή ώστε να προβάλλεται και να βραβεύεται εάν δεν υπήρχαν οι στρατιές των ανθρώπων που μας πλησίασαν για να διακονήσουν τον εν ανάγκη λαό του Θεού όλοι εμείς, διακονώντας στο σχολείο, στα φροντιστήρια, στην κουζίνα, στη τραπεζαρία, στα λουτρά, στην υγεία και εκατοντάδες ανωνύμων που προσφέρουν απλόχερα απότο υστέρημα τους σε καιρούς δύσκολους. /.,

 

Και όλα αυτά οδηγούμενοι από την Χάρη του Θεού της αγάπης που μας καλεί σε επαγρύπνηση: «Έφ’ όσον έποιήσατε ένί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, έμοί έποιήσατε». Ας ευχηθούμε ο ανατρεπτικός λόγος αυτός του Ευαγγελίου να’ ναι οδηγός και γνώμονας στο υπόλοιπο της ζωή μας.

 

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΛΟΥΚΑΤΑΡΗΣ